زمینه و هدف: تصمیم­گیری در مورد تغییر تعداد تخت­های بیمارستان یکی از چالش­های پیش روی مدیران بیمارستان­ها است، زیرا با افزایش تعداد تخت­ها، هزینه جاری بیمارستان افزوده می‌شود و از طرف دیگر با کاهش تعداد تخت‌ها، جریان بیماران با اختلال مواجه می‌شود. از این رو هدف اصلی این تحقیق، کمینه­سازی هزینه­ها و بیشینه­سازی جریان بیماران در شبکه، با در نظر گرفتن محدودیت­های عملی بیمارستان است.

مواد و روش ها: گام­های اصلی مطالعه عبارت است از: شناسایی محدودیت­های موجود در تغییر ظرفیت هر بخش به کمک مصاحبه با مدیران و پرسنل بیمارستان، تحلیل و بررسی شبکه جریان بیمار قلبی در بیمارستان مدرس تهران، شبیه­سازی جریان فعلی، تعیین سناریو­های قابل اجرا و انتخاب بهترین سناریو­ها به کمک مدل سازی ریاضی با هدف کمینه­سازی هزینه و بیشینه­سازی جریان بیماران

نتایج: از میان تعداد زیادی سناریو موجود، با بررسی محدودیت­ها تعداد 31 سناریو قابل اجرا شناسایی و مورد تحلیل قرار گرفت. در نهایت، 8 سناریو برتر مشخص شد. نتایج نشان داد که به طور کلی کاهش تخت در سی­سی­یو و افزایش تخت در پست­سی­سی­یو می تواند با در نظر گرفتن محدودیت­های هزینه­ای، جریان بیماران را بهبود بخشد.

نتیجه گیری: رویکرد پیشنهادی می‌تواند یک راهنمای کلی برای برنامه­ریزی ظرفیت بیمارستان با در نظر گرفتن محدودیت­های عملی باشد. از آنجایی که برخی از مدیران سلامت، با ایجاد بخش پست‌سی‌سی‌یو  (Post Coronary Care Unit (Post CCU) مخالفت می­کنند. با این رویکرد می­توان وضعیت جریان بیماران را در شرایط وجود و عدم وجود این بخش با هم مقایسه نمود.