دوره 13، شماره 3 - ( 9-1393 )                   جلد 13 شماره 3 صفحات 108-99 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان.
2- گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشدانشگاه علوم پزشکی زابل ، taghavi66@yahoo.com
3- دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان
چکیده:   (7161 مشاهده)
زمینه و هدف: بیوآئروسل‌ها، ذرات هوابردی هستند که می‌توانند باعث اثرات بهداشتی گسترده‌ای شامل عفونت‌های بیمارستانی و شغلی، اثرات سمی حاد، آلرژی‌ها سرطان شوند. ازاینرو هدف از این مطالعه ارزیابی کمی و کیفی بیوآئروسل‌های موجود در بخش‌های مختلف بیمارستان‌های شهر ملایر بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، نمونه‌برداری از 12 بخش از دو بیمارستان شهر ملایر انجام شد. نمونه‌‌برداری‌های باکتریایی و قارچی براساس روش کمیته بیوآئروسل ACGIH انجام شدند. نمونه‌ها بلافاصله به محیط کشت آگار خونی و سابرودکستروز آگار منتقل و کشت داده شدند و سپس در آزمایشگاه تعداد و نوع کلنی‌های تشکیل شده، شمارش شده و تعیین گردیدند. در نهایت تراکم بیوآئروسول در هوا بر حسب cfu/m3 تعیین شد.
نتایج: بطور کلی، حداکثر تراکم کلنی‌های باکتریایی (cfu/m3 27/21) و قارچی (cfu/m3 49/66) به ترتیب در بخش‌های اطفال و قلب یافت شدند. حداقل تراکم کلنی‌های باکتریایی (cfu/m374/8) و قارچی(cfu/m318/2) در بخش اتوکلاو یافت شد. شایعترین ارگانیسم‌های شناسایی شده به ترتیب استافیلوکوک کوآگولاز منفی (76/33%)، میکروکوک‌ها(23/%16) و باسیلوس‌ها (58/%15) بودند و پنیسیلیوم (9/50%)، کلادوسپوریوم (02/27%) و آسپرژیلوس (1/8%) فراوانترین قارچ‌های جداشده بودند.
نتیجه‌گیری: به جز برخی موارد معدود، غلظت کلی بیوآئروسل‌ها در همه بخش‌ها پایینتر از مقدار رهنمودی (cfu/m3 30) بود. غلظت بالای بیوآئروسل‌ها در برخی بخش‌ها را می‌توان به عواملی نظیر استهلاک و فرسودگی ساختمان‌ها، تهویه نامناسب، ضدعفونی ناقص بخش‌ها و تعداد بالای بیماران و ملاقات‌کنندگان نسبت داد.


متن کامل [PDF 342 kb]   (2383 دریافت)    
نوع مطالعه: مطالعه ی موردی | موضوع مقاله: سیاست گذاری ، برنامه ریزی و رهبری و مدیریت در بیمارستان
دریافت: 1393/9/10 | پذیرش: 1393/9/10 | انتشار: 1393/9/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.