زمینه و هدف: امروزه مدیران باید محیط کاری را ایجاد نمایند که پرستاران جدید را جذب کرده، پرستاران فعلی را نگهدارد و از غیبت آنان جلوگیری کند. هدف پژوهش حاضر تعیین عوامل موثر بر مدت زمان غیبت ناشی از مشکلات سلامت پرستاران بخشهای بالینی بیمارستانهای عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود.
مواد و روش ها: حجم نمونه در این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی، ۴۰۰ نفر از پرستاران بخشهای بالینی بیمارستانهای عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. ابزار پژوهش پرسشنامه ای ۱۰۰ سوالی در ۲ بخش مشخصات دموگرافیک(۱۳ سوال) و عوامل موثر بر غیبت شغلی ناشی از مشکلات سلامت(۸۷ سوال) شامل عوامل سازمانی-مدیریتی(۴۹ سوال)، فیزیکی(۱۶ سوال) و روانی(۲۲ سوال) بود. روایی توسط اساتید و پایائی در پایلوت در ۲۰ نمونه (۷۹/۰) تائید شد. ملاک تعیین میزان غیبت بنابر تعریف راجباهاندری و باسو(۲۰۱۰) مجموع تعداد روزهای عدم حضور در بخش/بیمارستان در سال گذشته بدلیل بروز مشکلات مرتبط با سلامت بود و به شکل گذشته نگر با بررسی پرونده پرستاران جمع آوری شد. آزمونها شامل آمار توصیفی، رگرسیون خطی ساده و چندگانه با استفاده از نرم افزار تحلیلی SPSS بود.
نتایج: میانگین و انحراف معیار سن ۹۱۰/۵±۹۷/۴۴ سال و ۸/۷۳% زن بودند. با توجه به مقدار ۱۲۱/۷۱=F متغیرهای پیش‌بینی از قدرت تبیین بسیار خوبی برخوردار بودند(۰۱/۰>P). متغیرهای تاهل(۱۵۰/۰=β، ۰۰۱/۰>P)، نوع بخش درمانی(۵۵۳/۰- =β، ۰۰۱/۰>P)، عوامل فیزیکی(۱۰۱/۰=β، ۰۰۱/۰=P) و روانی(۲۶۶/۰=β، ۰۰۱/۰>P) ۴۲% واریانس مشترک نتایج غیبت شغلی پرستاران را تبیین نمودند.
نتیجه گیری: توجه به عواملی همچون بهبود وضعیت فیزیکی و روانی محیط کار، و همچنین وضعیت سلامتی پرستاران بر حسب نوع بخش می تواند به کاهش میزان غیبت شغلی ناشی از مشکلات سلامت منجر شود.
