دوره 3، شماره 1 و 2 - ( 5-1380 )
جلد 3 شماره 1 و 2 صفحات 28-22 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
احمدی دانیالی آرزو. تحول در سازماندهی و طراحی بخش های مراقبت ویژه در بیمارستانهای مدرن امروز. بیمارستان. 1380; 3 (1 و 2) :22-28
چکیده: (12181 مشاهده)
تاکید بر توجه بیشتر به بخش مراقبتهای ویژه بیانگر این حقیقت است که بیمارستانها بیش از پیش به این بخش نیاز خواهند داشت. در سالهای اخیر، بسیاری از بیمارستانها، به تختهای بیشتری در بخش مراقبت ویژه مجهز شده اند. در این بخش مراقبت پرستاری و تخصصی برای بیمارانی که زندگیشان در معرض تهدید قرار گرفته است، در نظر گرفته شده است. انوع و اشکال عمومی و عمده بخشهای مراقبت ویژه عبارتند از:
(MICU)بخش مراقبت های ویژه داخلی
(SICU) بخش مراقبتهای ویژه جراحی
(CCU) بخش مراقبتهای ویژه قلب و عروق
(PICU) بخش مراقبتهای ویژه کودکان
(NICU) بخش مراقبتهای ویژه نوزادان
بیمارستانها ممکن است بخش ویژه داخلی اعصاب، تومورشناسی و بخش مراقبتهای ویژه تنفسی نیز دارا باشند.بخش مراقبتهای ویژه داخلی: ممکن است بیماران را با مسائل خونریزی داخلی کلیه یا بیماری مزمن دستگاه تنفسی بپذیرد. بخش مراقبتهای ویژه جراحی: بیماران بحرانی قبل از جراحی و بعد از جراحی را میپذیرد و بیمارانی که پیوند اعضاء شده اند نیز در این بخش تحت مراقبت قرار می گیرند. بخش مراقبتهای ویژه قلب و عروق: برای بیماران پیوند قلبی، حمله قلبی یا قربانیان تصادفات با مشکلات قلبی و عروقی یا بیمارانی که از بخش کتتریزاسیون قلبی مرخص شدهاند تخصیص یافته است.بخش مراقبتهای ویژه کودکان: به مراقبت کودکان از لحاظ پزشکی، جراحی و سایر عوارض درمانی میپردازد.بخش مراقبتهای ویژه نوزادان: نوزادان نارس با نیاز به مراقبت که با خطرات جدی مواجهاند تحت مراقبت قرار می دهد.بخش مراقبتهای ویژه از نظر مکانی نزدیک بخش اورژانس و اعمال جراحی قرار دارد، تا امکان دسترسی سریعتر به هنگام انتقال بیماران وجود داشته باشد. تجهیزات عمده در سازماندهی بخش مراقبت ویژه عبارت است از: واحدهای الکترونیکی مراقبت از راه دور، که شامل نظارت بر اعمال حیاتی با تلویزیون و مانیتور برای بیماران و لوازم احیاء و حمایت از زندگی آنان می باشد. تعداد پرستاران برای مراقبت از بیماران در حدود امکانات تعیین می شود، که معمولاً نسبت یک پرستاری برای هر بیمار در نظر گرفته می شود. این پرستاران از مهارتهای تخصصی مهمی بهرهمند میباشند و برای این منظور دوره آموزش لازم را گذراندهاند. در یک بررسی شتابزده، مشخص شده است، که بخش مراقبت ویژه محیطی پرتنش را برای پرستاران ایجاد می کند. بیشتر طرحهای بخش مراقبت ویژه، امکان استفاده از پرستاران را که قادر به مشاهده بیماران و مانیتورها باشد فراهم می آورد. طرحهای نیمدایرهای اطراف ایستگاه پرستاری به طور موثری مورد استفاده قرار گرفته است. به این ترتیب چند اتاق کوچک اطراف مرکز پرستاری مستقر می باشد. در بیمارستانهای قدیمیتر، بخشهای مراقبت ویژه اغلب بزرگ و چند تختخوابی می باشند، با این حال در بیمارستانهای مدرن، اطاقهای خصوصی زیبا با سقف خاص به این بخش اختصاص یافته است، که این ایستگاه پرستاری را نیز شامل می شود.دو مورد از عمدهترین، مشکلات بخشهای چند تختخوابی، فقدان آرامش لازم و نبود پنجره برای هر بیمار است. تردیدی نیست که بدون دیدن منظره آسمان، تشخیص شب و روز مشکل است، به همین جهت میزان فعالیت بدن در 24 ساعت در بیماران مختل می شود.از سال ( 1977 )، قانون فدرال در آمریکا مقرر داشته است، که هر تخت بخشهای مراقبتهای ویژه باید بطور مستقیم به نور طبیعی دسترسی داشته باشد.
(MICU)بخش مراقبت های ویژه داخلی
(SICU) بخش مراقبتهای ویژه جراحی
(CCU) بخش مراقبتهای ویژه قلب و عروق
(PICU) بخش مراقبتهای ویژه کودکان
(NICU) بخش مراقبتهای ویژه نوزادان
بیمارستانها ممکن است بخش ویژه داخلی اعصاب، تومورشناسی و بخش مراقبتهای ویژه تنفسی نیز دارا باشند.بخش مراقبتهای ویژه داخلی: ممکن است بیماران را با مسائل خونریزی داخلی کلیه یا بیماری مزمن دستگاه تنفسی بپذیرد. بخش مراقبتهای ویژه جراحی: بیماران بحرانی قبل از جراحی و بعد از جراحی را میپذیرد و بیمارانی که پیوند اعضاء شده اند نیز در این بخش تحت مراقبت قرار می گیرند. بخش مراقبتهای ویژه قلب و عروق: برای بیماران پیوند قلبی، حمله قلبی یا قربانیان تصادفات با مشکلات قلبی و عروقی یا بیمارانی که از بخش کتتریزاسیون قلبی مرخص شدهاند تخصیص یافته است.بخش مراقبتهای ویژه کودکان: به مراقبت کودکان از لحاظ پزشکی، جراحی و سایر عوارض درمانی میپردازد.بخش مراقبتهای ویژه نوزادان: نوزادان نارس با نیاز به مراقبت که با خطرات جدی مواجهاند تحت مراقبت قرار می دهد.بخش مراقبتهای ویژه از نظر مکانی نزدیک بخش اورژانس و اعمال جراحی قرار دارد، تا امکان دسترسی سریعتر به هنگام انتقال بیماران وجود داشته باشد. تجهیزات عمده در سازماندهی بخش مراقبت ویژه عبارت است از: واحدهای الکترونیکی مراقبت از راه دور، که شامل نظارت بر اعمال حیاتی با تلویزیون و مانیتور برای بیماران و لوازم احیاء و حمایت از زندگی آنان می باشد. تعداد پرستاران برای مراقبت از بیماران در حدود امکانات تعیین می شود، که معمولاً نسبت یک پرستاری برای هر بیمار در نظر گرفته می شود. این پرستاران از مهارتهای تخصصی مهمی بهرهمند میباشند و برای این منظور دوره آموزش لازم را گذراندهاند. در یک بررسی شتابزده، مشخص شده است، که بخش مراقبت ویژه محیطی پرتنش را برای پرستاران ایجاد می کند. بیشتر طرحهای بخش مراقبت ویژه، امکان استفاده از پرستاران را که قادر به مشاهده بیماران و مانیتورها باشد فراهم می آورد. طرحهای نیمدایرهای اطراف ایستگاه پرستاری به طور موثری مورد استفاده قرار گرفته است. به این ترتیب چند اتاق کوچک اطراف مرکز پرستاری مستقر می باشد. در بیمارستانهای قدیمیتر، بخشهای مراقبت ویژه اغلب بزرگ و چند تختخوابی می باشند، با این حال در بیمارستانهای مدرن، اطاقهای خصوصی زیبا با سقف خاص به این بخش اختصاص یافته است، که این ایستگاه پرستاری را نیز شامل می شود.دو مورد از عمدهترین، مشکلات بخشهای چند تختخوابی، فقدان آرامش لازم و نبود پنجره برای هر بیمار است. تردیدی نیست که بدون دیدن منظره آسمان، تشخیص شب و روز مشکل است، به همین جهت میزان فعالیت بدن در 24 ساعت در بیماران مختل می شود.از سال ( 1977 )، قانون فدرال در آمریکا مقرر داشته است، که هر تخت بخشهای مراقبتهای ویژه باید بطور مستقیم به نور طبیعی دسترسی داشته باشد.
انتشار: 1392/4/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
