موضوع تغییرات تشکیلاتی و احیاناً سازماندهی تغییرات ساختاری مقولهای است که همواره (در راستای تحول مطرح بوده است. جابجائی مدیران، تغییر جایگاهها، تغییر آرایش نظاممندی، و حتی افزایش یا کاهش برخی از شاخه های سازماندهی به لحاظ تغییر مسئولیتها یا واگذاری برخی از مسئولیتهای سازمان به غیر یا انتقال برخی از وظایف جدید به سازمان، موجبات تغییرات تشکیلاتی و سازماندهی را فراهم می کند و این مطلب با گذر زمان میتواند بدلایل تغییر و تبدیل نیازها و خواستهها و نهایتاً تقاضا و غیر هم نیز مورد تغییر قرار گیرد. بهر حال تغییر یکی از اساسی ترین مباحث در خصوص سازمانهاست. تشکیلات و سازماندهی سازمان متولی ارائه خدمات مرتبط با سلامت انسانها نیز از این قاعده مستثنی نیست. آنچه مهم است هدفمندی هر سازمان و حرکت آتی آن در راستای اهداف و کنترل مستمر به لحاظ حرکت هدفمند و حفظ و اتقاء کیفیت خدمات آن است. در این راستا از زمان فعالیت پزشکان تا تدوین تشکیلات اداره صحیحه کل مملکتی و از آن زمان تا تاسیس وزارت بهداری و متعاقب آن پیدایش دیدگاه و هدفگذاری رفاه اجتماعی در سال 1354 و در نتیجه تبدیل وزارت بهداری به وزارت رفاه اجتماعی و سپس بهداری و بهزیسی در سنوات قبل از انقلاب اسلامی و تفکیک سازمان بهزیستی بعنوان ارگان مسئول رفاه اجتماعی از وزارت « بهداری و بهزیستی و تشکیل وزارت بهداری بعنوان متولی بهداشت و درمان و سازمان بهزیستی بعنوان متولی رفاه اجتماعی مجدداً الحاق آن به وزارت بهداری و تشکیل وزارت بهداری و بهزیستی و نهایتاً ادغام دانشکدههای پزشکی در وزارت بهداری و تاسیس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و تغییرات مستمر و پی در پی تشکیلاتی آن، همه در ابتدا نشان از تغییرات در امر بهداشت و درمان داشت. سپس به علت سست بودن بنیانهای استراتژیک و توجه بیشتر به مسائل ظرفی و شکلی بدلیل کم تجربگی برخی از مدیران سطح بالا و غیر استراتژیک بودن تفکر مدیران، موجبات تغییرات مستمر و در واقع روزمره در سازماندهی و تشکیلات سازمان متولی امر شده است. بنحوی که با تغییر هر مهره موثر در مدیریت ولو در سطح پائینتر از وزارت موجبات تغییر تشکیلاتی فراهم شده و آنچه بعنوان مصدر پویائی یعنی تحول مطلوب از نظر علمی مطرح است، موجبات تخریب سازمانی، ساختاری و حتی روحی و روانی کارکنان را فراهم ساخته است. بنابراین در بحث تغییر تشکیلاتی سازمانهای متولی بهداشت و درمان کشور دو دیدگاه اساسی مطرح است:
الف- منظر شکلی
ب- منظر محتوایی
الف: منظر شکلی
به لحاظ این دیدگاه، تشکیلات و سازماندهی و نه ساختار وزارت متبوع به کرات مورد بازنگری قرار گرفته و عمدتاً با تغییرات مدیران سطح بالا تغییرات نسبتاً وسیعی در جابجائی باکسهای تشکیلاتی و نحوه چیدن پرسنل و جابجائی وظایف در قالب تشکیلات ادارات کل به تناسب دیدگاه مدیر و رهبر تشکیلات حادثه شده است. قطعاً بیشترین تغییرات بویژه در سالهای بعد از انقلاب اسلامی در این زمینه صورت پذیرفته است و میتوان به این نوع تغییرات با تغییر وزراء اشاره نمود، که بحث در این مقال را به فرصتی دیگر وا می گذاریم.