زمین لرزه از جمله بلایای است که ایران به دلیل قرار گیری بر روی کمربند کوهزایی آلپ - هیمالیا بارها آن را تجربه نموده و از آثار و تبعیات منفی آن متاثر گشته است. پیش بینی زمین لرزه از جمله آرزوهای دیرین بشر بوده که تا کنون به تحقق نپیوسته است. اگر چه پیش بینی موفقیت آمیز زمین لرزه چهارم فوریه 1975 هایچینک چین را می توان یکی از موفقیت های برجسته در پیش بینی زمین لرزه به حساب آورد، اما این تجربه موفقیت آمیز دیگر هرگز تکرار نشد. به همطن دلیل است که امروز بیش از آنچه به پیش بینی توجه شود، به روش هایی برای کنترل و کاهش اثرات کوتاه مدت و بلند مدت زمین لرزه می اندیشند که مجموعه این روش ها مدیریت بحران زمین لرزه نامیده می شوند. برنامه مدیریت بحران برای مراکز امدادی همچون ایستگاههای آتشنشانی و بیمارستان ها و ... از اهمیتی مضاعف برخوردار است، زیرا عملیاتی ماندن چنین مراکزی پس از وقوع زمین لرزه از نقاط اتکاء یک برنامه مدیریت بحران کلان در سطح یک شهر یا کشور محسوب می گردد.
این مقاله به بررسی بحران زمین لرزه در بیمارستان ها و دلایل اهمیت و لزوم آن می پردازد. همچنین شمایی کلی از طرح کاهش آثار و ساختار برنامه مدیریت بحران برای بیمارستان را معرفی می کند.