1- استادیار، گروه مدیریت ، واحد گرمی، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمی، ایران.* نویسنده مسئول مقاله: m.hosseini19@ Gmail.com
2- استادیار، گروه مدیریت ، واحد گرمی، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمی، ایران.
3- گروه آموزشی ابتدایی، اداره کل آموزش و پرورش، اردبیل، ایران.
چکیده: (819 مشاهده)
زمینه و هدف: فناوری دیجیتال شامل ایجاد و استفاده از سیستمها، دستگاهها و روشهای دیجیتال یا رایانهای در انجام فعالیتهای سازمانی میباشد. تحقیقات در زمینه پذیرش فناوری دیجیتال در حوزه سلامت کم بوده و عمدتاً بر عوامل ساختاری متمرکز بودهاند. با توجه به اینکه پذیرش فناوری در نهایت توسط نیروی انسانی صورت خواهد گرفت و مقولههای رفتاری نقش تعیینکنندهای در این پذیرش ایفا خواهند کرد، هدف پژوهش حاضر شناسایی مهمترین موانع رفتاری پذیرش فناوریهای دیجیتال در حوزه سلامت میباشد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، پیمایشی میباشد. این پژوهش طی سه مرحله اجرا شده است. این مراحل عبارتاند از: شناسایی مهمترین موانع رفتاری پذیرش فناوریهای دیجیتال در حوزه سلامت، طراحی مدل این موانع با روش مدلسازی تفسیری ساختاری و در نهایت، آزمون فرضیههای حاصل از این مدل در یک نمونه 302 نفری.
نتایج: طبق مدل طراحی شده، موانع رفتاری پذیرش فناوریهای دیجیتال در حوزه سلامت عبارتاند از: کمبود سواد فناوری دیجیتال، پایین بودن ارزش درک شده فناوری، ریسک ادراک شده بالای استفاده از فناوری، نگرش منفی، مقاومت در برابر تغییر و عدم پذیرش فناوری دیجیتال. بر مبنای این مدل شش فرضیه پژوهشی تدوین گردید و برای آزمون فرضیهها از تحلیل رگرسیون استفاده شد. طبق نتایج، تمامی فرضیهها تائید شدند.
نتیجهگیری: کمبود سواد فناوری دیجیتال، اصلیترین مانع پیش روی پذیرش فناوری دیجیتال در حوزه سلامت میباشد. لذا جهت رفع این مانع پیشنهاداتی از جمله انجام پژوهش در مورد وضعیت سواد فناوری دیجیتال و برگزاری دورههای آموزشی به منظور ارتقاء سواد فناوری دیجیتال قابل طرح میباشد.