دوره 18، شماره 4 - ( 11-1398 )                   جلد 18 شماره 4 صفحات 30-17 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشیار انفورماتیک پزشکی، مرکز تحقیقات مدیریت و پیشگیری از مصدومیت‌های حوادث ترافیکی و گروه مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز (*نویسنده مسئول) پست الکترونیک: pourasgharf@tbzmed.ac.ir
2- کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، گروه آموزشی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
چکیده:   (3191 مشاهده)
زمینه و هدف: کاربرد فن­آوری­ اطلاعات در حوزه سلامت در حال افزایش است. هدف این مطالعه ارائه مدل علمی برای طراحی سامانه الکترونیکی مدیریت اعزام بیماران است.
مواد و روش­ها: این مطالعه از نوع کیفی اکتشافی است. ابتدا بررسی متون برای شناسایی شاخص­های بالینی، مدیریتی و فرآیندی اعزام بیمار انجام شد. سپس30 نفر از کارشناسان  با تجربه در اعزام به روش نمونه­گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. از طریق بحث­های گروهی متمرکز و مصاحبه­های نیمه­ساختاریافته، نیازهای اطلاعاتی آنها استخراج گردید. شاخص­های بالینی حاصل از مرور متون و نیازهای اطلاعاتی حاصل از مصاحبه­ها در قالب پرسشنامه دلفی در اختیار 51 نفر از متخصصان قرار داده شدند. شاخص­های فرآیندی نیز در اختیار 35 نفر از کارشناسان قرار گرفتند تا شاخص­های نهایی برای طراحی سامانه اعزام بیمار تعیین شوند. در گام آخر مدل توسط پانل خبرگان تصویب گردید.
نتایج: 38 شاخص فرآیندی و 249 مولفه بالینی و مدیریتی برای طراحی سامانه نهایی شدند. شاخص­های فرآیندی و مدیریتی در طراحی بخش­های نظارت بر اعزام و گزارشات و مولفه­های بالینی برای طراحی بخش­های اصلی سامانه شامل درخواست اعزام، الگوریتم تعیین خودکار بیمارستان مقصد، چرخه تبادل اطلاعات و مستند­سازی استفاده گردیدند. مدل نهایی شامل رابط­های کاربری متناسب با مسئولیت کاربران می­باشد.
نتیجه گیری: مدل پیشنهادی با دارا بودن ابزارهای لازم می­تواند اطلاعات بالینی ضروری را بین بیمارستان­ها مبادله نماید و با فراهم کردن بستری مناسب، فرآیند اعزام بیمار را ارتقا بخشد.
متن کامل [PDF 756 kb]   (770 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله ی اصیل | موضوع مقاله: سایر
دریافت: 1397/9/19 | پذیرش: 1398/9/28 | انتشار: 1398/11/5

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.